Blog

Gdyby nie pisał kryminałów, zająłby się wymyślaniem historii dla dzieci, bo uważa, że są uniwersalne. Inspiracji nie szuka wśród innych autorów, ale w otaczającym go świecie – to on stanowi pożywkę dla jego wyobraźni. Natomiast z wizyty w Polsce najlepiej pamięta barszcz, pierogi i wódkę Wyborową. – Moim marzeniem jest być lepszym pisarzem dzisiaj, niż byłem wczoraj – mówi Stuart MacBride, którego książka Ubezwłasnogłowieni ukazała się w sierpniu nakładem wydawnictwa Editio Black.

Porzucił dobrze płatny zawód prawnika i został „pisarzem na pełny etat”. Damien Boyd nie lubi oczywistych rozwiązań ani pustosłowia, dlatego jego kryminały nie mają pokaźnych rozmiarów. Kiedyś bardzo aktywnie się wspinał, co znalazło odzwierciedlenie w jego debiutanckiej książce W linii prostej, która nakładem wydawnictwa Editio Black niedawno ukazała się na polskim rynku.

Dixon źle spał w nocy, a kolejnego ranka pojawił się w swoim biurze przed siódmą. Włączył komputer i znalazł w skrzynce e-mailowej dwie wiadomości od posterunkowego Cole’a. Do pierwszej dołączono zdjęcia i krótki film. Wraz z drugą wiadomością przyszły skany zeznań pięciorga świadków zapisane w formacie PDF. Dixon zaczął od zapoznania się z zeznaniami. Zostały spisane odręcznie i najwyraźniej przygotował je jeden policjant, który ewidentnie uważał śmierć Jake’a za typowy wypadek wspinaczkowy.

— Czy ktoś może mi powiedzieć, co to jest? Ktoś chętny? Tak, Sophie? Mała dziewczynka w neonowym niebieskim płaszczyku opuściła rękę, szczerząc się jednocześnie tak, że widać było wszystkie szczerby. — To zły człowiek.

Chociaż Viktor Arnar Ingólfsson dopiero co zadebiutował na polskim rynku, dobrze zna Polaków, którzy przyjeżdżają do Islandii do pracy. Jak przekonuje, w dużej mierze dzięki nim ten wyspiarski kraj jest bardzo dobrze zorganizowany, a życie płynie spokojnym rytmem. Akcję Tajemnicy wyspy Flatey Ingólfsson umieścił – a jakże – na wyspie, którą poznał doskonale jako chłopiec. – Miejsce i czas akcji „zrobiły” mi niemal całą powieść –Czytaj więcej…